Aan bestaande denkbeelden vasthouden is verleidelijk. Het betekent dat je weet waar je voor staat, dat jezelf in overtuiging kunt verwoorden in een discussie. Maar door het gemak dat dat biedt, kun je ook vasthouden aan denkbeelden die misschien niet meer kloppen, achterhaald zijn. Het is een aloud probleem: stug vast blijven houden aan wat je denkt dat juist is, omdat het nieuwe en onbekende een terrein is waar je je nog niet wilt begeven.
Rosé heeft daaronder te lijden. Het is een wijn die met weinig dankbaarheid wordt behandeld, omdat men er doorgaans door een zeer specifieke cultureel bepaalde bril naar kijkt. Het denkbeeld is: rosé is bij voorkeur zo licht mogelijk van kleur en drink je in de zomer op het terras. Wie in de winter rosé drinkt is gek, donkere rosé is goedkoop en zoet. Dat idee ontstond in de jaren ‘50 en ‘60 van de vorige eeuw, toen mensen massaal richting de Côte d’Azur trokken op vakantie, waar ze hun rosé op terrasjes in Cannes dronken. Charmant als dat klinkt, die vrijetijdscultuur heeft rosé het imago gegeven van een simpele wijn die je in de zon drinkt.
Welnu, laat deze rosé dan voor eens en altijd afrekenen met dat idee. Dit is namelijk een volwassen wijn, die het hele jaar door heerlijk is, en die geweldig past bij serieus eten. Het procedé is vrij zeldzaam; de most van rode wijn wordt opnieuw gebruikt en aangevuld met vers druivensap, zodat een wijn ontstaat die bijna naar rood neigt. Mét tannines, een stevig mondgevoel, maar ook al het typische van een rosé – rood fruit (kersen met name), frisheid en sappigheid. En vooruit, die mag je ook in de zomer op het terras drinken.
Fuori Misura Rosato, San Giusto a Rentennano, Toscane, 2019 (BIO). Verkrijgbaar bij De Wijnwinkel.