Author: Casper

Categories
Wijntip

Silvaner Trocken, Wittmann

Laatst schreef ik een blog over asperges, dan kan een stukje over de wijn die je daarbij drinkt eigenlijk niet uitblijven. Bij deze. En wat zijn de opties dan? Die zijn er legio, zelfs als je de vuistregel hanteert dat je wijn drinkt uit de regio waar het eten vandaan komt. Bij asperges voor het gemak: alles tussen Limburg en Zuid-Duitsland, en een een stukje over grens. (Alternatieve vuistregel: de wijn komt in een langwerpige slanke fles, die daarin in enige overeenkomst met de asperge zelf vertoont.)

Verschillende druiven passen op hun eigen manier bij de fallische groente; Pinot Blanc, Riesling en Grüner Veltliner om er maar een paar te noemen. De gemene deler is dat ze fris zijn, met een hoge zuurgraad, gebalanceerd met genoeg zoete fruittonen. Daarmee breng je in de aardse en soms wat bittere asperges het beste naar boven.

Mij werd de wat minder bekende maar niet minder smakelijk Silvaner aangeraden. Het stille neefje van de Riesling, wat minder uitbundig en volgens sommigen dus ook wat minder interessant. Maar met de nodige zorg groeit die op tot een hele fijne wijn. Deze is gemaakt door de familie Wittman en is bijzonder lichtvoetig, met witte besjes in de neus, een heldere gele kleur en appelen en peren die lang in de mond rond blijven zwieren. 

Silvaner Trocken, Wittmann, Rheinhessen 2020 (bio-dynamisch).
Verkrijgbaar bij Chabrol Wines.

Categories
Leestip

Eva Meijer, Vuurduin

De Maand van de Filosofie staat dit jaar in het teken van de natuur. Of beter gezegd: de stempel die de mens steeds meer op de natuur drukt, de natuur die steeds verder door de mens verdrongen wordt. Dat roept als vanzelf vragen op over hoe de mens zich tot de natuur verhoudt. Daarover schreef Eva Meijer het essay Vuurduin. 

Tijdens een week op Vlieland, het eiland waar ze vroeger met haar ouders op vakantie ging, reflecteert ze op het verdwijnen van de natuur. Dat wil zeggen, daar waar de mensen zo’n invloed heeft op zijn omgeving, dat die onherroepelijk verandert. De complexe vragen die ze daarmee oproept, concretiseert ze met observaties die ze doet terwijl ze over het eiland wandelt, vergezeld van hond Doris. Dat zijn enerzijds bespiegelingen op het ecosysteem van het eiland, anderzijds herinneringen aan de familiegeschiedenis die ze aan de plek koestert.

En daarmee is het een essay in de zuiverste zin van het woord. Prettig meanderende gedachtes raken aan grote kwesties, die allemaal losjes met elkaar verbonden zijn. Antwoorden zijn er weinig, maar de aanzet om verder te lezen en te denken is er des te sterker. 

Eva Meijer, Vuurduin – Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt. Lemniscaat.

 

Categories
Eettip

Soep van wit goud

Asperges zijn het witte goud. De witte variant is een bewerkelijke groente, die veel aandacht behoeft en maar gedurende een korte periode van het jaar beschikbaar is. Sinds de opkomst van de asperge in Nederland (we denken graag dat we al eeuwen asperges eten, maar dat valt vies tegen, zoals met meer vermeende tradities) is hij daarom voorbehouden aan mensen met een hoger inkomen. Voor de armen waren er schorseneren.

Toch frappant dat zo’n ingrediënt dat we met een zeker luxe en sociale status associëren (vroeger meer dan nu, maar toch, de exclusieve zweem blijft behouden) typisch wordt verwerkt in gerechten die uitgelezen blank en ‘zuiver’ zijn. Kijk maar, weinig kleur op bovenstaande foto. Witte asperges, witte uit, zout, witte wijn, room, knoflook en vooruit, een beetje zwarte peper, laurier en bieslook. Maar ook de ham is van de categorie licht vlees. 

Kunnen we daar een post-kolonialistisch licht op laten schijnen? Tja. Ik laat het even bij de aanzet. Het begin van de gedachte. Dan kan die rustig sudderen, zoals de bouillon die ik van de asperges heb getrokken. Om hem later te binden tot een gladde soep. Licht bitter, want zo zijn asperges. Maar wel met een diepe smaak.

Categories
Wijntip

Pomponette, Domaine de Sulauze

Het is lente! Wat zeg ik, het voelt al bijna als zomer. Een grillige en uiterst koude maart eindigde vanuit het niets met een explosie aan zonlicht, warmte en een overdadig blauwe hemel. Dan drink je rosé, en wel de jongste jaargang, die nog maar net vanuit de vrachtwagen hier ter lande is gearriveerd.

Noem het een self-fulfilling prophecy, maar de beste wijn komt uit de Provence. Omdat de wijnboeren daar het procedé tot in de puntjes hebben verfijnd. Omdat de rosé uit die streek zo hoog aangeschreven staat. Tja. Kip, ei, soms is het beter om de logica te laten voor wat ze is. Want deze rosé is gewoon geweldig. Bio-dynamische teelt door het echtpaar Karina en Guillaume Lefèvre, gemaakt van de klassieke combinatie van Cinsault, Mourvèdre en Vermentino (Rolle). 

Die heeft de karakteristieke bleekroze kleur, met een hele fijne kruidige geur, licht gepeperd en met een minieme zweem framboos. Zacht en romig in de mond, maar toch met een frisse droogheid door dat hij wat mineraal is. Bloemetjes zitten er ook nog in, en een fijn bitter accent in de afdronk, maar het is allemaal heel erg subtiel. Zoals de natuur in de lente ontwaakt, fris en voorzichtig. Maar wel zwanger van de belofte van zomer.

Pomponette, Domaine de Sulauze, Provence 2020 (bio-dynamisch).
Verkrijgbaar bij Wijnkoperij Europa.

Categories
Leestip

Willem Schinkel, De hamsteraar

Willem Schinkel staat al lang bekend als een scherp criticus van het kapitalisme en neoliberalisme, maar in zijn nieuwste boek blijft er werkelijk geen spaander van heel. In De hamsteraar laat hij zien dat wat in het hedendaagse kapitalisme doorgaat voor natuurlijke economische randvoorwaarden, feitelijk berust op ideologische aannames zonder enige basis in de werkelijkheid. Schinkel maakt dat duidelijk aan de hand van een analyse van de hamsteraar, die een jaar geleden tijdens de start van de Coronacrisis op het toneel verscheen en in de supermarkten nog geen rol toiletpapier achterliet.

Was daar dan niet genoeg van? Jawel, argumenteert Schinkel, maar de ‘vrije markt’ creëert zelf schaarste door een wereldwijde logistiek die voorraden altijd net op peil houdt. Tot de hamsteraar opduikt. Terwijl de (neo)liberale econoom dit figuur als een moreel verwerpelijke anomalie ziet, brengt deze voor Schinkel juist helder aan het licht wat er in essentie aan het kapitalisme schort én welke kansen er zijn om dit systeem in te laten storten.

Revolutionaire taal dus en geen vrolijk stemmend beeld van hoe de wereld ervoor staat. Want hoewel Schinkel in het laatste hoofdstuk de scheuren in het neoliberale systeem laat zien en daarbij een glimp toont van hoe maatschappelijke vernieuwing in gang kan worden gezet, komt juist in de laatste verkiezingsuitslag sterk naar voren dat weinig Nederlanders zich een alternatief kunnen voorstellen. De massa stemt op liberale partijen die zich vastklampen aan een status quo, terwijl zij die wel voelen wat er mis is grotendeels naar de rechterflank worden gedreven.

Een boos boek, met hier en daar wat cynische grappen over toiletpapier maar ook een behoorlijke vloed aan marxistische theorie. Minder toegankelijk misschien voor wie daar niet in thuis is, maar desalniettemin een must-read. Want zonder de woede die Schinkel oproept, blijft elke visie op een andere maatschappij buiten zicht.

Willem Schinkel, De hamsteraar – Kritiek van het logistiek kapitalisme. Boom.

 

Categories
Het Filosofisch Diner

April is de Maand van de Filosofie

Na twee keer experimenteren met een Virtueel Filosofisch Diner begin ik zowaar de smaak te pakken te krijgen. Simpelweg omdat je je huiskamer tijdens het avondeten even uitbreidt en een brede digitale keukentafel creëert. De laatste keer leverde dat een leuk gesprek op over creativiteit en inspiratie in tijden van lockdown (het verslag daarvan lees je hier). De volgende editie vindt plaats in de Maand van de Filosofie, en sluit daar in thema bij aan.

Dat thema is dit jaar ‘De natuur was hier’ –  een sterk en gelaagd onderwerp, want het speelt in op verschillende soorten vragen. Niet alleen gaat het over de impact van de mens op de natuur (welke verantwoordelijkheid heeft de mens voor het klimaat?) en de impact van de natuur op de mens (wat zegt de Coronacrisis over hoe we in de wereld staan?), maar op een fundamenteler vlak raakt dit thema ook aan de oeroude vraag hoe mens en natuur zich überhaupt tot elkaar verhouden. 

Genoeg aanknopingspunten voor een goed filosofisch gesprek tijdens de maaltijd dus! Op 7 april til ik het online diner bovendien naar een hoger niveau: je krijgt er dan een heerlijke maaltijd van Robin Food bij! Verwennerij dus. Een vegetarisch diner, met klein voorafje en zoetje na afloop, gelardeerd met een filosofisch gesprek. Dichterbij de real deal komt een online evenement niet. Klik hier voor praktische informatie en om je aan te melden.

Categories
Wijntip

Blanc de Noir, Raddeck

Is het heel erg om ergens heel veel van te willen hebben? Gulzigheid staat niet als een deugd te boek; en bovendien, wie bergen goud bezit, beseft niet meer wat de waarde ervan is. Maar toch – deze wijn verdient het dat hij veel meer gedronken wordt.

Van het zacht glooiende achterland van de Rijn komt deze blanc de noir, een witte wijn is gemaakt van blauwe druiven. De schillen van de druiven worden nog voor het begin van het fermentatieproces verwijderd, zodat ze geen kleur en tannines aan de wijn afgeven. In Champagne is dit zeer gebruikelijk, maar daarbuiten zie je het helaas maar weinig. En dat terwijl het zo’n feestelijke wijn oplevert!

Weingut Raddeck maakt hem sinds enkele jaren van Spätburgunder, die, jawel, qua geur en smaak overeenkomsten vertoont met de blanc de noir uit Champagne, die meestal van pinot noir (= Spätburgunder) wordt gemaakt. Een heldere wijn met een prachtige oranje gloed. Warme zoete broodjes van bij de bakker lonken al in de neus, met een vleug anijs, en in de mond is het een intense, smaakvolle wijn. Goed droog, met zachte mineralen, rode appels en een fijne romigheid. Als je daar een glas van hebt gehad, lijkt gulzigheid opeens geen ondeugd meer.

Blanc de noir, Raddeck, Rheinhessen, 2019 (BIO).
Verkrijgbaar bij Wijnkoperij Europa.

Categories
Eettip Het Filosofisch Diner

Pasta met doperwten en citroen

Wat doet Corona met je creativiteit en inspiratie? Daarover ging het gisteren tijdens het tweede Virtuele Filosofische Diner. Met een bordje achter de laptop deelden we in kleine kring ervaringen uit het afgelopen jaar en probeerden zo ook beide begrippen wat beter te definiëren. De conclusie was dubbel; enerzijds heeft het jaar veel kansen opgeleverd om nieuwe activiteiten te ontplooien. En de stilte en rust als gevolg van de lockdown zorgden ervoor dat we weer leerden wat echt waardevol en onmisbaar is.

En daar wringt hem gelijk de schoen. Want anderzijds roept het gemis van bijvoorbeeld live muziek een enorme een halt toe aan elke vorm van inspiratie. Dat wat in een fysieke ruimte of samenzijn ontstaat, is op geen enkele manier online na te bootsen. Het is de dynamiek tussen kunstenaar en publiek, schepper en aanschouwer die voor wederzijdse inspiratie en scheppingskracht zorgt. Dat we dat maar weer snel terug mogen krijgen.

Tot die tijd zou ik iedereen van harte aanraden in de keuken te staan om je creatieve krachten hun beloop te laten. Robin Food verzorgde gisteren een heerlijk recept dat enorm inspireerde. Met koken heb je altijd het kleine geluk dat je kok en eter, schepper en aanschouwer tegelijk bent.

Categories
Column

Liefde op het tweede gezicht

Het verhaal achter het Friend with Whatever-Fits Experiment – door Wing-Yan Man

We ontmoetten elkaar op een koude winterdag in 2019. We zagen elkaar zo nu en dan via een gemeenschappelijke vriend, in de lente, in de zomer, tijdens avonden waarop we iets te diep in het glaasje keken. Maar er gebeurde niets en er ging een jaar voorbij waarin we elkaar vrijwel niet zagen. Hoewel we gelijk wisten dat we niet romantisch in elkaar geïnteresseerd waren, werden we niet meteen vrienden en bleef de communicatie beperkt tot online contact. Maar na twee jaar vonden we elkaar dan toch! En nu organiseren we samen evenementen om onbekenden elkaar op een leuke, innovatieve manier online te laten ontmoeten.

Een blik op het aanbod aan dating apps maakt duidelijk dat er een sterk verlangen is onder ons, de vruchtbare millennials, om een ander te vinden, terwijl de cijfers laten zien dat we vaker dan voorheen alleenstaand zijn. We leven snel en gunnen onszelf weinig tijd om verder te kijken dan de eerste indruk, omdat we ons steeds maar afvragen of er niet ergens een betere match te vinden is. En hoe maak je überhaupt nieuwe (romantische) vriendschappen, nu we bijna geen gemeenschappelijke ruimtes meer gebruiken, zoals universiteit of kantoor? Kan het logaritme van Tinder jou verrassen? En denk je echt dat je je persoonlijkheid via tien regels chat kunt laten doorschemeren?

Relaties zijn niet beperkt tot de romantische soort en ze gaan ook niet altijd met vuurwerk van start. Als je zoveel nadruk legt op het vinden van die ‘ene’, ga je volgens ons aan andere mooie relaties, zoals vriendschappen, voorbij en besteed je er geen tijd meer aan om die te laten groeien. Als de sociale dieren die wij zijn, worstelen we er ook mee dat we niet meer spontaan nieuwe mensen tegenkomen, die ons een fris inzicht in het leven geven. Het belangrijkste doel van ons beider bedrijven is om een omgeving te scheppen voor onverwachte ontmoetingen tussen interessante mensen. Omdat we op dit moment geen fysieke shows of diners kunnen organiseren, zijn we onze vaardigheden online in gaan zetten.

Niemand zit nog te wachten op een saaie conference call, waar iemand op zijn luidruchtige buren zit af te geven terwijl de rest door z’n social media scrollt, zit te appen of video’s kijkt. Met onze Friends With Whatever-Fits hebben we een interactieve manier bedacht om je tijdens ‘dates’ te matchen en een andere kant van jezelf te laten zien. We geven je de tijd om elkaar echt te leren kennen in combinatie met een vorm van vermaak zoals je die niet eerder zag. En in plaats van de ware liefde vind je precies wat bij jou past: een momenteel-ware jakob, een Friend-With-Benefits, iemand om je liefde voor alpaca’s mee te delen, of simpelweg een vriend. En alsof anderhalf uur gezamenlijke gezelligheid nog niet genoeg is, delen we gratis wijn of koffie uit als je je liefde op het tweede gezicht op een echte date wil meenemen!

De volgende editie, op donderdag 25 maart, 20:00 – 21:30 (Zoom), is voor single en Engels sprekende hetero jongetjes en meisjes tussen de 25 en 35 uit Amsterdam en omgeving. Bestel je kaarten voor €10 via friendsexperiment.eventbrite.nl. Wij, Wing (3310 – School for Millennials) en Casper (Vuurwerk) hopen je snel te zien!

Categories
Column

Carnaval

Een jaar geleden begon rond carnaval het coronavirus in Nederland. Maar nee, dat klopt eigenlijk niet. Met Corona begon vorig jaar het viruscarnaval in Nederland. Plotseling kwam alles op zijn kop te staan. De hele maatschappij draaide 180 graden en sindsdien leven we in een soort omgekeerde Groundhog Day.

Ook de politiek heeft een ongekende draai gemaakt. Wat geweldig, denk je! De politieke cultuur in ons land was tenslotte niet om over naar huis te schrijven, maar men is tot inzicht gekomen. Yes! Maar niets is minder waar. Ken je het beeld van de slang die in zijn eigen staart bijt?

Rutte en de zijnen hebben (door de oppositie niet noemenswaardig tegengewerkt) in de afgelopen tien jaar een cultuur gecreëerd die kort gezegd bijzonder utilitaristisch te noemen valt. De grootste hoeveelheid geluk voor de grootste hoeveelheid mensen. De natte droom van elke klassieke liberaal, elegant en simpel. Bovendien fijn dat we in Nederland een handvol miljonairs en miljardairs hebben. Die compenseren ruimschoots voor alle ongelukkigen die de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen.

Het is frappant dat juist die politieke visie (laat Mark het woord niet horen!) nu door de regering verlaten wordt ten gunste van een principiëler beleid, dat zich beroept op nobele zaken als verbinding, veerkracht, en solidariteit. Dat zou mij werkelijk tot tranen toe roeren, ware het niet dat juist in crisistijd een gezonde dosis pragmatisme en jawel, ook een flinke hoeveelheid utilitarisme een slagvaardiger manier vormen om je door de crisis heen te slaan (zodat we daarna echt eens werk kunnen maken van eerdergenoemde principes).

Maar helaas heeft de Nederlandse politiek met groot succes een moerassige polder van bureaucratische ellende aangelegd waar ze nu zelf hopeloos in verzandt. De overheid is uitgekleed ten faveure van de vrije markt. Nu het tijd is dat ze zelf weer achter het stuur stapt, blijkt dat ze niet meer weet hoe ze moet rijden.

Het carnaval duurt al een jaar. En ik heb al nooit iets met carnaval gehad…