Het is bekend dat de Grieken graag dronken tijdens het filosoferen. Met mate, maar toch, de maaltijd met wijn was een geliefde gelegenheid om onderlinge wijsheden en vragen uit te wisselen. En anders deden ze dat wel in de sportschool.
Wil je je dus enigszins verdiepen in de concrete omstandigheden waarin Socrates zijn omgeving bleef bevragen tot ze er moedeloos van werd, dan kan het lonen je te verdiepen in Griekse wijn. Het wijnmaken in Griekenland is een traditie die in grote lijnen even ver teruggaat als de wijsbegeerte.
Zoals echter voor de klassieke Griekse filosofie geldt dat er maar weinig teksten overgeleverd zijn, gaat het natuurlijk voor de Griekse wijn al helemaal op dat we er geen meer hebben van twee millennia geleden. Dus moeten we het maar doen met het moderne spul.
Geen straf trouwens, want zelfs de Griekse tafelwijn laat zich bijzonder goed drinken. Ik probeerde tijdens mijn bezoek aan Delfi deze rode wijn uit Chalkidiki in het noorden van het land. Mooi robijnrood, met een kittige geur van gekonfijt fruit, rode peper en een lekker hartig randje. Diezelfde hartigheid komt in de smaak terug; de achterkant van de fles vermeldt tomaten en verdomd, mooie rijpe tomaten zorgen voor een fijne balans tussen zuur, zoet en hartig. Ik stel me graag voor dat Aristoteles daar een amfoortje van in huis had.
Kourelou, Tsantali, Chalkidiki (bio).
Verkrijgbaar bij de supermarkt in Delfi.